Over Hanne
Zoals het verhaal van veel illustratoren begint: ik was als kind al gek op tekenen. Op de basisschool kreeg ik regelmatig op mijn falie omdat ik de kantlijnen van m'n schriftjes vol priegelde. Op de middelbare school ruilde ik mijn creaties met een klasgenootje voor posters van Orlando Bloom.
Toch ging ik na de middelbare school Spaanse Taal & Cultuur studeren. Daar besefte ik (ok, een beetje te laat) dat mijn hart toch echt bij het tekenen lag. Toen ik na mijn studie stage liep op de redactie bij Uitgeverij Leopold en Ploegsma en daar ontdekte: ‘Er zijn mensen 24/7 met kinderboeken bezig, en die doen dat voor hun báán!’ viel opeens alles op zijn plek. Ik deed mijn opengevallen mond dicht, pakte mijn kroontjespen weer op en ontwikkelde mijn eigen losse, zwierige maar bovenal vrolijke stijl. Inmiddels heb ik al meerdere boeken geïllustreerd voor verschillende uitgeverijen (zie kopje 'publicaties'), en o boy, wat is dat genieten.
Ik woon in Elst, samen met mijn man Roel (die véél knapper is dan Orlando Bloom), zoontje Teije (2017) en dochtertje Fiore (2020). En dat is ook genieten :-)
Op zolder is mijn plekje, mijn atelier. Ik zit dan midden tussen de penselen en verf, waterpotjes, vellen papier, schetsen, propjes en frutsels. Da’s het fijne van een atelier hè, dan hoef je niet echt op te ruimen (vind ik).
(Grapje. Een niet opgeruimd atelier is een verschrikking. Help me.)
Ik kan daar tussen het tekenen door uitkijken over de daken en wegdromen (érg belangrijk, dat). Want daar beginnen de beste ideeën. Ook tijdens geroutineerde klusjes trouwens, zoals schoonmaken, strijken en was opvouwen (tot groot plezier van mijn man).
Inspiratie haal ik uit alles, eigenlijk. Kijken naar mooie dingen. Grappige mensen. De kleine, op het eerste oog onbelangrijke dingen speciaal maken, daar houd ik van. En als die tekening dan ook nog eens een glimlach (of een grijns) op je gezicht tovert, ben ik tevreden.
Voor het inkleuren gebruik ik de meest onvoorspelbare verf die er bestaat: aquarel.
En ook gouache, trouwens.
Acrylverf, ja, ook.
Hier en daar wat kleurpotlood.
Eigenlijk ook gewoon potlood, om te schetsen.
En dus ook een gum. Maar niet om in te kleuren.
Dat zou gek zijn.
Ik heb het gevoel dat ik afdwaal.
